8 września 1514
Pierwsza znana bitwa z wykorzystaniem husarii pochodzi z 1514 roku, kiedy to doszło do bitwy pod Orszą. Choć formalnie Zygmunt I Stary był naczelnym wodzem, powierzył dowództwo hetmanowi Konstantemu Ostrogskiemu. Konstanty podzielił armię na trzy szeregi: pierwszy zajęła artyleria, piechota i jazda uzbrojona w kopie, w drugim stanęła lekka jazda litewska, a w trzecim król z doborowymi chorągwiami nadwornymi, wspartymi na skrzydłach przez 500 husarzy
22 sierpnia 1531
17 lat później, w 1531 roku, doszło do bitwy pod Obertynem, w której swój udział również miała husaria. Wojska polskie pod dowództwem hetmana wielkiego koronnego Jana Amora Tarnowskiego, stały przeciw armii mołdawskiej, na której czele stał władca Mołdawii Piotr Raresz. Po stronie polskiej stało 1167 piechoty, 4452 jazdy (w sumie 5619 żołnierzy) i 12 dział. Strona mołdawska posiadała ok. 17 000 lekkiej jazdy i 50 dział. Bitwa zakończyła się całkowitym zwycięstwem Polaków nad wojskami hospodara i zdecydowała o zakończeniu konfliktu o Pokucie
17 kwietnia 1577
W 1577 rozpoczęła się Bitwa pod Lubiszewem. Bitwa była skutkiem 2-letniej wojny Rzeczypospolitej ze zbuntowanym Gdańskiem, który nie uznał wyboru Stefana Batorego na króla Polski ze względu na niekorzystne dla Gdańska, a popierane przez władcę statuty Karnkowskiego. Wojska polskie liczyły wówczas 1000 piechoty i 1300 jazdy, pod dowództwem hetmana nadwornego Jana Zborowskiego (w sumie 2300 żołnierzy). Wojska gdańskie natomiast – 3100 landsknechtów, 400 najemnych rajtarów, 400 jazdy miejskiej, 6–8 tys. milicji gdańskiej (w sumie 10–12 tys. żołnierzy) pod dowództwem Jana Winkelbrucha. Po drugiej szarży husarii, gdańszczanie rzucili się do ucieczki, w pogoni za nimi, jazda polska dotarła aż pod sam Gdańsk
27 czerwca 1581
Bitwa pod Mohylewem w 1581 roku wykazała wartość polskich chorągwi husarskich, które broniły się przed wielokrotnie liczniejszymi wojskami rosyjskimi. 27 czerwca armia rosyjska uderzyła na przedmieścia Mohylewa. Na odsiecz przyszła im chorągiew husarska Kazanowskiego. Służący w niej porucznik Markowski wydał rozkaz, aby „Moskali ciąć i do miasta nie dopuszczać”. Siły polskie liczyły sobie około 200 husarzy i około 314 lekkiej jazdy (w sumie 514 żołnierzy) oraz załogę miasta Mohylew. Strona rosyjska posiadała 30–40 tysięcy żołnierzy moskiewskich, kozackich i Tatarów. Przez siedem godzin broniono miasta, aż przyszła odsiecz w postaci roty petyhorskiej Temruka Szymkowicza i roty kozackiej Krzysztofa Radziwiłła dowodzonej przez porucznika Halibeka. W szeregach rosyjskich pojawiła się pogłoska, że jest to cała armia królewska, i wybuchła panika. Siły moskiewskie wycofały się na drugi brzeg Dniepru. Po stronie polskiej byli ranni i duże straty w koniach, jednak żaden żołnierz nie poległ
25 listopada 1600
Bitwa pod Cutrea de Argesz odbyła się w 1600 roku. Armia polska pod dowództwem Jana Potockiego, licząca 1450 żołnierzy (w tym 950 husarzy), pobiła wówczas armię wołoską (7000 żołnierzy), dowodzoną przez Udreę
27 września 1605
Bitwa pod Kircholmem rozpoczęła się w 1605 roku, jej przyczyną był spór o Inflanty oraz zmagania o dominium Maris Baltici. Dodatkowym czynnikiem była walka o tron szwedzki między Karolem Sudermańskim a Zygmuntem III Wazą. Armia Rzeczypospolitej, licząca 3750 żołnierzy (w tym 1750 husarzy) pod dowództwem Jana Karola Chodkiewicza, pobiła trzykrotnie liczniejszą armię szwedzką, liczącą 12 300 żołnierzy, dowodzoną przez króla szwedzkiego Karola IX. Polskie wojska zwyciężyły głównie dzięki użyciu przez Chodkiewicza husarii jako siły przełamującej, oprócz Szwedów po stronie przeciwnej walczyli zaciężni żołnierze holenderscy, szkoccy i niemieccy
4 lipca 1610
Bitwa pod Kłuszynem, gdzie dysproporcja sił była jeszcze większa, bo 5:1 (35 000 Rosjan i zaciężnych cudzoziemców przeciwko ok. 6800 wojsk polskich, dowodzonych przez Stanisława Żółkiewskiego). Właśnie w tej bitwie najbardziej uwidoczniła się wartość bojowa husarii. Husarzy pod Kłuszynem było 5556. Niektóre roty musiały szarżować po 8-10 razy, by pobić pięciokrotnie liczniejszego wroga. Bitwa zakończyła się zwycięstwem wojsk polskich, bilans strat po stronie polskiej wyniósł 300 jednostek, po stronie przeciwnej było to ponad 8000. Polacy pokazali swoją uniwersalność, doskonale radzili sobie z lekką jazdą typu wschodniego, jak i ciężką zachodnioeuropejską rajtarią; bez większych problemów poradzili też sobie z piechotą zachodniego typu.
7 września 1621
Bitwa pod Chocimiem toczyła się w dniach 2 września – 9 października 1621 roku pomiędzy armią Rzeczypospolitej, a armią turecką pod dowództwem sułtana Osmana II. 7 września doszło do jednej z potyczek, w której hetman Jan Karol Chodkiewicz ruszył do ataku husarię, którą w dodatku poprowadził osobiście. Wtedy właśnie 600–640 jazdy polsko-litewskiej (w tym 520–560 husarzy), rozbiło ok. 10 000 jazdy i piechoty tureckiej. Spahisi nie wytrzymali uderzenia. Rzucili się do bezładnej ucieczki, a skrzydlaci jeźdźcy gonili ich aż do samego obozu. Cała bitwa zakończyła się zwycięstwem Rzeczypospolitej
12 września 1683
Do najbardziej rozsławionego zwycięstwa doszło w 1683 r., podczas bitwy pod Wiedniem, kiedy to król Jan III Sobieski wyruszył na odsiecz obleganej przez Turków stolicy Austrii. Polskie wojska liczyły 27 tys., w tym ok. 3600 husarzy. Natomiast wg różnych źródeł armia Wielkiego Wezyra Mustafy mogła składać się nawet z 300 tys. żołnierzy. Przed bitwą pod dowództwo polskiego króla oddało się ok. 33 tys. sprzymierzonych wojsk austriackich i niemieckich. Ich zadaniem było m.in. skupienie na sobie uwagi i angażowanie do walki przeciwnika, w czasie gdy polskie wojska szukały stosownego miejsca do przeprowadzenia szarży. Po wybraniu odpowiedniego terenu Sobieski rozkazał polskiej piechocie i artylerii oczyścić przedpole z porastających je winnic i stacjonujących tam oddziałów janczarskich. Po ponad 11 godzinach przygotowań i walk podjazdowych równina była gotowa do ataku husarii. Szarża polskiej kawalerii, wspieranej przez jazdę austriacką i niemiecką, zakończyła bitwę w pół godziny. Wojska tureckie w rozsypce rzuciły się do ucieczki, co wówczas ostatecznie położyło kres muzułmańskiej inwazji na Europę